Ey kalem!
Kırıl. Kırıl ki çiçek gibi taptaze varlıklarıyla ferahlık verirken ölümün merhametsiz pençesine düşmüş olan nice ünlünün ve büyüğün halini yazıyorsun da okuyucuların gözlerinden akan yaşların artmasına sebebiyet veriyorsun.
Ey babasını kaybetmiş çocuk!
İçinde yaşadığımız bu fânî âlemi bâkî mi sandın ki babanın yokluğundan bu kadar üzüntü duyuyorsun? Acaba dünyada kendisini terbiye edecek varlık sebebi olan babasından ayrı kalmış sadece kendini mi görüyorsun? Öyleyse pek yanlış bir düşünce!…
Hayat, bir çizgi gibidir. Hayatı ebedî zannedenler, çok çabuk yok olacak yıldızları daima parlayacak zanneden cahiller zümresine benzerler.
Ey masum!
Ağlama ki bugün elden çıkardığımız o değerli, o saygın kişilerle bir âlemde yine görüşeceğiz. Yine huzurlarında bulunma şerefine ereceğiz, kardeşim!…
İki Aşk Çiçeği
Ömer Nasuhi Bilmen
Dut Ağacı 
0 Yanıt to “ey kalem!”